اوتیسم چیست؟ انواع اوتیسم و روش تشخیص آن را بشناسید!

اوتیسم چیست و چه علائمی دارد؟ اوتیسم یک اختلال عصبی محسوب می شود که تمام زندگی فرد و اطرافیانش را تحت تاثیر خود قرار می دهد. این بیماری در تمام سنین قابل تشخیص است اما تشخیص آن در دوران نوزادی و کودکی با کمی دشواری همراه می شود. ما در این مقاله قصد داریم به معرفی بیماری اوتیسم و انواع آن بپردازیم. پس اگر شما هم می خواهید اطلاعات بیشتری درباره این بیماری به دست بیاورید، حتما تا پایان این مقاله از لنداسپا همراه ما باشید.

اوتیسم چیست؟

 در پاسخ به سوال اوتیسم چیست و به چه بیماری گفته می شود، باید بگوییم که اوتیسم، واژه ای یونانی و به معنی خودگرایی است. اوتیسم نوعی اختلال در رشد است که در آن، قسمت های مختلف مغز و اعصاب توانایی همکاری با یکدیگر را ندارند. این بیماری معمولا در سه سال اول زندگی خود را نشان می دهد. اوتیسم از نظر خیلی از روانپزشکان، نوعی اختلال طیفی محسوب می شود.

اختلال طیفی یعنی ممکن است این بیماری از در بین افراد، به صورت متفاوت خودش را نشان دهد و هر فردی نسبت به بیمار دیگر، ویژگی های تاحدودی یکسان با شدت متفاوت داشته باشد. بیماری اوتیسم نیز به همین گونه است و امکان دارد در زمان و شکل ابتلا، متفاوت بروز پیدا کند.

سندرم داون یک اختلال ژنتیکی است که باعث بروز مشکلات رفتاری و جسمانی در فرد مبتلا می‌شود

اوتیسم نوعی اختلال دائمی در نظر گرفته می شود و تمام عمر با فرد همراه می ماند. بر اساس نظر محققان غربی، اوتیسم همانند رنگ چشم و پوست، همیشه با فرد همراه است و فقط تا حدودی قابلیت کنترل شدن را دارد. جالب است این نکته را بدانید که طبق تحقیقات، احتمال ابتلای پسران به این بیماری بیشتر از دختران است.

انواع اوتیسم

همان طور که سایر بیماری ها انواع و سطوح مختلف دارند، اوتیسم هم به همین گونه است. اوتیسم انواع گوناگون و متفاوت زیادی دارد، اما در کل، به سه شاخه اصلی اختلال اوتیسم، سندروم آسپرگر و اختلال رشد فراگیر تقسیم می شود.

در برخی موارد، دیده شده که به جای کلمه انواع اوتسیم در پزشکی، از سطوح اوتسیم استفاده می کنند. انجمن روان پزشکی کشور آمریکا برای این بیماری، سه سطح مشخص کرد و هرچه به سطوح بالاتر می رویم، شدت بیماری بیشتر است. این سطوح شامل نیاز به حمایت، نیاز به حمایت قابل توجه و نیاز به حمایت بسیار اساسی می شوند.

مقاله پیشنهادی:انجام بازی های ساده برای تشخیص اوتیسم که برای شناخت این اختلال به شما کمک خواهد کرد

1.اختلال اوتیسم چگونه است ؟

این نوع از اوتیسم با نام اوتیسم کلاسیک شناسایی می شود و همان نوعی است که با شنیدن نام اوتیسم به آن فکر می کنیم. در این گونه افراد، تاخیر زبانی به وفور مشاهده می شود و دچار مشکل در ارتباطات اجتماعی هستند. همچنین برخورد و رفتار متفاوتی دارند. البته باید سلیقه عجیب و علاقه به اشیا غیر عادی را به ویژگی های اوتیسم کلاسیک اضافه کنیم.

افرادی که اوتیسم کلاسیک دارند، به شدت از لمس شدن متنفرند و معمولا چند رفتار های دائمی و تکراری دارند. بیشتر این افراد در برقراری ارتباط با دیگران به مشکل بر می خورند. نکته ای که باید به آن توجه کنید، این است که این علائم ممکن است در همه آنها یکسان باشد اما شدت انجام آن در هر نوع تفاوت زیادی دارد.

2.سندروم آسپرگر

سندروم آسپرگر، یکی از حفیف ترین سطوح اوتیسم محسوب می شود که علائم بیماری هم نیز در این افراد بسیار ضعیف است. در کل، این سندروم سطح اول اوتیسم به حساب می آید. مهم ترین علائم این سندروم هم این است که فرد به چیزهای غیرمعمول علاقه دارد و اکثرا با مشکلات اجتماعی دست و پنجه نرم می کند. تفاوت بیماران این سطح با بقیه، این است که در سندروم آسپرگر، فرد مشکل زبان و ناتوانی ذهنی ندارد. بر اساس تحقیقات، کارشناسان اوتیسم این موارد از علائم سندروم آسپرگر است.

معمولا نشانه‌های اوتیسم پیش از سن سه سالگی در کودکان دیده می‌شود .

• سمج بودن زیاد
• کمال گرا بودن
• تکرار روتین های روزانه
• اجتماع گریزی
• توجه زیاد درمورد جزییات
• پایین بودن مهارت های اجتماعی

 3.اختلالات رشد فراگیر

نام دیگر این سطح اوتیسم، سطح غیر معمول است که فقط برخی از نشانه های دو سطح دیگر را دارند. شدت علائم در این سطح نیز بسیار ضعیف است و فقط گاهی مواقع، افراد از چالش های اجتماعی فرار می کنند. این افراد بیشترین عملکرد در اوتیسم را دارند و دسته بندی آنها کار بسیار دشواری است. زیرا نمی توان آنها را در هیچ یک از دسته های دیگر قرار داد.

بسیاری از کودکان زمانی که علائم ضعیفی از اوتیسم در آنها دیده می شود، اول در این سطح قرار می گیرند؛ ولی بعد پس از انجام تحقیقات دقیق تر، آنها را در یکی از دسته های یک و دو می گذارند. گاهی هم کلا مشخص می شود کودک مبتلا به اوتیسم نیست.

به طور کلی، وقتی فردی علائمی مانند چالش های اجتماعی و ارتباطی دارد، در دسته اختلالات رشد قرار می گیرد و به راحتی علائم انواع دیگر اوتیسم را در خود نشان نمی دهد. افراد مبتلا به این سندروم، زندگی عادی و معمولی تری نسبت به بقیه سطوح دارند. این که افراد این سطوح عملکرد مناسب و بالایی دارند، درست است؛ اما به هر حال، در مواردی مانند پذیرش تغییرات در برنامه و محیط، همچنین احساسات خود و درک کردن زبان، با مشکل مواجه می شوند.

البته زمانی که افراد مختلف به اختلال دو قطبی مبتلا می شوند، ممکن است طول دوره شیدایی یا افسردگی آنها هم کاملا متفاوت باشد.

برای نحوه تشخیص اوتیسم چه باید کرد؟

تشخیص اوتیسم تا قبل از دو سالگی کار بسیار سختی است. اما امروزه با نوار مغزی خیلی ساده می توان این بیماری را در کودکان شناسایی کرد. با وصل الکترود های نوار مغزی به پوست سر فعالیت های مغز فرد از طریق فرکانس ثبت می شوند. با این روش، می توان اتصالات مغز کودکان اتستیک را با کودکان سالم مقایسه کرد و بیماری را تشخیص داد. به طور کلی، در بین مناطق مغز افراد اتستیک، نسبت به بقیه افراد ارتباط خیلی ضعیف تری برقرار می شود.

در این روش چون برقراری ارتباط بین سلول های مغز از راه موج های الکتریکی انجام می گیرد و تست نوار مغزی این ارتباط ها را نشان می دهد. این تست بدون هیچ درد و عوارضی انجام می شود. در این روش، الکترود ها سیگنال های ناشی از فعالیت مغز را به رایانه ای می فرستند تا آن را ذخیره کنند. به طور معمول، امواج مغز طبق الگوی سینوسی خاصی حرکت می کنند و با مقایسه این حرکات، می توان فرد اتستیک را شناسایی کرد. مشاهده حرکات و رفتار کودک، آزمایش خون و تست شنوایی از دیگر راه های تشخیص این بیماری است

شخصیت های دو قطبی و اختلال مرزی شباهت ها و تفاوت هایی با یکدیگر دارند که در این مقاله به این موضوع پرداخته ایم

روش درمان

خیلی از والدین می پرسند که بهترین و به روز ترین روش درمان اوتیسم چیست و چگونه می توان این بیماری را درمان کرد؟ برای پاسخ، باید گفت که متاسفانه در دنیای امروز، هیچ درمان قطعی و کاملی برای اوتیسم وجود ندارد.

اما چون این گونه بیماران از لحاظ توانایی در انجام خیلی از کارها موفق نیستند، با کمک اقداماتی مانند توان بخشی و از این قبیل مداخلات پزشکی، می توان شرایط زندگی آنها را تا حدودی بهبود بخشید. این مداخلات نشانه های بیماری را کاهش می دهند، مهارت های زندگی را به او می آموزند، همچنین حضور فعال در جامعه و توانایی های فردی و اجتماعی را در فرد اتستیک تقویت می کنند.

این برنامه ها معمولا چند منظوره هستند و با کمک گرفتن از نقاط قوت و ضعف به رفع نیاز های او می پردازند. این راه حل ها بیشتر با هدف بالا بردن مهارت های ارتباطی، کاهش علاقه های غیر منطقی به اشیا پیرامون و رفتارهای تکرای مخصوصا در سن پایین انجام می شوند.

همان طور که آموزش این مهارت ها می توانند سود مند باشند، بیمار بسته به سن، شدت بیماری، رفتارهای فردی نیاز به مداخلاتی مانند کار درمانی و گفتار درمانی دارد. همچنین باید دلیل برخی علائم مثل کوبیدن سر را پیدا کنید. زیرا این علامت علاوه بر اوتیسم، می توانند ناشی از درد سر یا گوش هم نیز باشد.

یکی دیگر از نشانه های اوتیسم در کودک دو ساله و یا بیشتر، این است که الگوهای رفتاری و یا گفتاری غیر عادی و نامناسبی دارد

مشکلات افراد مبتلا به اوتیسم

معمولا این افراد در ارتباط با دیگران از نظر گفتار و رفتار دچار مشکلاتی می‌شوند که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم:

• زمانی که نام خود را می‌شنوند، پاسخی نمی‌دهند و گاهی اوقات وانمود می‌کنند که صدای شما را نشنیده‌اند.
• از در آغوش گرفته‌شدن یا نگه داشته‌شدن توسط شخصی دوری می‌کنند و ترجیح می‌دهند به تنهایی بازی کنند یا کاری انجام دهند.
• توانایی خوبی در برقراری تماس چشمی نداشته، زبان بدن یا حالتی که نشان‌دهنده‌ی احساساتی در چهره بوده، ندارند.
• قدرت تکلم خوبی ندارند. در بیان کلمات و جملات تاخیر و توقف‌های بسیاری دارند.
• لحن صحبت متفاوتی داشته و گاهی گفتاری مانند یک ربات دارند.
• درک درستی نسبت به گفته‌های دیگران، حتی ساده‌ترین خواسته‌های دیگران ندارند.
• توانایی ابراز احساسات و درک احساسات متقابل را ندارند.

مقاله پیشنهادی: راه های افزایش تمرکز و تقویت حافظه در کودکان دبستانی چیست

نحوه برخورد با کودک اوتیسم

 از آنجا که نگهداری و نحوه برخورد با کودکان اوتیسم کار ساده ای نیست، باید در مواجه با این کودکان به چند نکته توجه کنیم. زیرا آنها نمی دانند که اوتیسم چیست و درک درستی از رفتار های خود ندارند. پس در اینجا باید چند تکنیک یاد بگیرید تا بتوانید از این کودکان مراقبت کنید و رفتار بهتری با آنها داشته باشید.

1.تحسین کردن

اولین نکته، استفاده از تکنیک تحسین کردن است. در این تکنیک، شما باید کار های درست کودک را به او گوش زد و بخاطر آن او را تحسین کنید. این گونه، کودک یاد می گیرد که کار های خوب را تکرار کند و این رفتار در او نهادینه می شود.

2.خود آرام سازی

بهم ریختگی در این کودکان امری بسیار عادی است ولی آرام کردنشان سختی های خودش را دارد؛ زیرا به راحتی آرام نمی شوند. تکنیک آرام سازی خود در این مواقع و زمانی که می بینید کنترلی بر خود و موقعیتی که در آن قرار گرفته ندارد به کار می رود.

خود آرام سازی به این صورت است که از او می خواهید به کمک بینی چند نفس عمیق بکشد و یا چشمانش را ببند و چیز های که دوست دارد و او را خوشحال می کند تصور کند. می توانید او را به آرامی و فشاری که خیلی ملایم است در آغوش بگیرید زیرا فشار ملایم در آرام کردن او تاثیر مثبتی دارد.

اختلال شخصیت مرزی باعث بروز علائم و رفتارهای آسیب‌زننده‌ای در فرد می‌شود؛ از جمله مهم‌ترین آن‌ها ترس می‌باشد

3.کنترل محیط اطراف

برای این که کودکان اوتیسم احساس راحتی کنند، می توانید آنها را در اتاق یا فضای بازی قرار دهید و وسایل ترجیحی و دلخواهشان را در اختیار آنها بگذارید. این کار، باعث منظم تر شدن و آرامش این کودکان می شود. نباید کودک را در موقعیتی که می دانید باعث تحریک او می شود، قرار دهید و او را از چنین شرایطی دور نگه دارید.

4.به روال انجام کارها پایبند باشید

همه کودکان اوتیسم ناخواسته و بدون این که بدانند اوتیسم چیست و چرا به وجود می آید، به دنبال نظم و ثبات هستند و زمانی که روال کار ها از نظم عادی خود خارج می شود، احساس کلافگی می کنند. آنها کار های غیر قابل پیش بینی را دوست ندارند و در این موقعیت ها دچار رفتار های خود تحریکی می شوند.

سخن نهایی

درمان اوتیسم باید در سریع ترین حالت ممکن انجام شود. یعنی به محض این که فهمدید اوتیسم چیست و چه علائمی دارد، باید درمان را شروع کنید. مراقبت و انجام اقدامات مورد نیاز هرچه زودتر آغاز شود، در آینده کنترل مشکلات آسان تر خواهد بود. همچنین می توانید خیلی از عوارض و علائم بیماری را نیز کاهش دهید. مراجعه به یک پزشک متخصص و کاربلد، می توانید تأثیر زیادی در درمان و کنترل کودکان مبتلا به اوتیسم داشته باشد. زیرا پزشک علاوه بر روش های درمانی جدید، این بیماری را در سریع ترین زمان ممکن تشخیص می دهد.